Page Menu
Home
c4science
Search
Configure Global Search
Log In
Files
F124110286
tryby.html
No One
Temporary
Actions
Download File
Edit File
Delete File
View Transforms
Subscribe
Mute Notifications
Award Token
Subscribers
None
File Metadata
Details
File Info
Storage
Attached
Created
Thu, Jul 31, 11:57
Size
17 KB
Mime Type
text/html
Expires
Sat, Aug 2, 11:57 (1 d, 23 h)
Engine
blob
Format
Raw Data
Handle
27804707
Attached To
R232 fabrepos2
tryby.html
View Options
This document is not UTF8. It was detected as ISO-8859-1 (Latin 1) and converted to UTF8 for display.
<html>
<head>
<meta
http-equiv=
"content-type"
content=
"text/html; charset=iso-8859-2"
>
<meta
http-equiv=
"Content-language"
content=
"pl"
>
<meta
name=
"Author"
content=
"W³odzimierz Macewicz"
>
<meta
name=
"Keywords"
content=
"tex, tryby pracy, Wirtualna Akademia"
>
<title>
Luka w mojej T
<sub>
E
</sub>
X-owej wiedzy
</title>
</head>
<body>
<h2>
Luka w mojej T
<sub>
E
</sub>
X-owej wiedzy
</h2>
<p>
Uczymy siê T
<sub>
E
</sub>
X-a przez lata, jednak bardzo trudno cokolwiek zrobiæ bez
dobrej ksi±¿ki na biurku. Mimo i¿ uczê siê T
<sub>
E
</sub>
X-owej maszyny mniej
wiêcej od piêciu lat, ci±gle o
czym¶ zapominam lub ³apiê siê na tym,
¿e czego¶ nie doczyta³em lub pomin±³em. Do bia³ej gor±czki doprowadzaj±
mnie odkrycia, ¿e przerobiony dawniej temat umkn±³ mi gdzie¶ z
pamiêci.
Muszê czytaæ od nowa
<tt>
:-(
</tt>
.
<p>
Jedyn± recept± na moje bol±czki sta³o siê robienie notatek z
naszej
T
<sub>
E
</sub>
X-owej biblii, czyli z
<i>
The T
<sub>
E
</sub>
Xbook
</i>
. Notatki te
nie s± zawsze wiern± kopi± T
<sub>
E
</sub>
Xbook-a, maj± jednak
identyczny uk³ad tematyczny.
Marzy mi siê po cichu dobre t³umaczenie mojej ulubionej ksi±¿ki,
czy jest to jednak mo¿liwe? Ka¿dego, kto ma na ten temat jakie¶ refleksje
lub pomys³y, proszê o
kontakt.
<p>
Je¶li zechcesz wiêc, drogi czyT
<sub>
E
</sub>
Xniku, zajrzeæ do moich notatek,
to zapraszam. Dzisiaj zapiski z
rozdzia³u trzynastego TB ,,Tryby''.
<h3>
Tryby
</h3>
<p>
Podobnie jak ka¿dy z
nas jest w
danym momencie w
pewnym nastroju, tak
T
<sub>
E
</sub>
X jest w
pewnym trybie. Istnieje sze¶æ trybów T
<sub>
E
</sub>
X-a:
<p>
<ul>
<li>
<i>
tryb pionowy
</i>
(w
tym trybie T
<sub>
E
</sub>
X tworzy g³ówn± listê
pionow±
\cite{bach95:Rycko:listapionowa}, z
której tworzone s±
strony)
<li><i>
wewnêtrzny tryb pionowy
</i>
(tworzy listê pionow± vbox-a)
<li><i>
tryb poziomy
</i>
tzw. ,,akapitowy'' (tworzy listê poziom± ---
akapit)
<li><i>
ograniczony tryb poziomy
</i>
(tworzy listê poziom±, np. hbox-a)
<li><i>
tryb matematyczny
</i>
(tworzy formu³y matematyczne w
trybie
poziomym
<tt>
$
...
$
</tt>
)
<li><i>
tryb matematyczny eksponowany
</i>
(tworzy eksponowane formu³y
matematyczne umieszczane w
osobnej linii, tymczasowo przerywaj±
one aktualny akapit ---
<tt>
$$...$$
</tt>
)
</ul>
<h4>
Sytuacja najprostsza
</h4>
<p>
W
zasadzie u¿ytkownik nie musi zastanawiaæ siê, w
jakim trybie w
danym
momencie jest T
<sub>
E
</sub>
X. Problemy pojawi± siê dopiero wtedy, gdy ujrzymy komunikat
w
stylu
<i>
Nie mo¿esz zrobiæ czego¶ w
ograniczonym trybie
poziomym
</i>
. Aby unikn±æ takich niemi³ych niespodzianek, musimy wiedzieæ,
w
jakim trybie znajduje siê T
<sub>
E
</sub>
X\ w
<b>
ka¿dym
</b>
dowolnym momencie.
<p>
W
zasadzie T
<sub>
E
</sub>
X jest w
trybie pionowym, gdy tworzy listê pionowych
kar, klejów (np.
<tt>
\vskip
</tt>
) i
pude³ek (np.
<tt>
\vbox
</tt>
). Pude³ka i
kleje
umieszczane s± jedno pod drugim na stronie. Tryb poziomy tworz± kary,
kleje (np.
<tt>
\hskip
</tt>
) i
pude³ka poziome umieszczane jedno za drugim,
tworz±c akapit. Tryb matematyczny tworz± wszystkie elementy umieszczone
miêdzy znakami dolara
`
<tt>
$
</tt>
'.
<h4>
Sytuacja typowa
</h4>
<p>
Na samym pocz±tku T
<sub>
E
</sub>
X znajduje siê w
trybie pionowym i
jest gotowy do
tworzenia listy pionowej (a
potem strony). Je¶li utworzymy klej, karê lub
pude³ko, T
<sub>
E
</sub>
X zacznie umieszczaæ je jedno za drugim. Spójrzmy na
krótki ¼ród³owy pliczek plain-T
<sub>
E
</sub>
X-owy:
<pre>
1 Gdañsk 1996
2 \vskip 1cm
3 \centerline {GUST}
4 \medskip
5 Co to jest \TeX?
6 \vfil
7 \break
8
$
x
$
9 \bye
</pre>
<p>
Praktycznie ka¿da linijka tego pliku tworzy osobny element na li¶cie
pionowej. Prze¶led¼my, w
jakie tryby w³a¶ciwie ,,wpada³'' T
<sub>
E
</sub>
X.
<p>
<ul>
<li>
Linijka 1. wci±gnê³a T
<sub>
E
</sub>
X-a w
tryb poziomy (ach ten Gdañsk!)
<li>
Komenda z
linii 2. spowodowa³a zakoñczenie akapitu i
przej¶cie
w
tryb pionowy; wszystko jasne -- mamy tu przecie¿ klej pionowy
<li>
Linia trzecia rozpoczyna siê znan± komend±
<tt>
\centerline
</tt>
rówowa¿nej
<tt>
\hbox to\hsize
</tt>
, a
wiêc T
<sub>
E
</sub>
X wkracza
w
ograniczony tryb poziomy
<li>
W
linii 4. znów napotykamy na klej pionowy (przypomnijmy, ¿e
<tt>
\medskip
</tt>
\equiv
$
ó
<tt>
\vskip 6pt
</tt>
<tt>
plus 2pt
</tt>
<tt>
minus 2pt
</tt>
)
<li>
Linia 5. to znów powrót do trybu poziomego
<li>
Linia 6. to klej pionowy (przypomnijmy, ¿e
<tt>
\vfil
</tt>
równowa¿nej
<tt>
\vskip 0pt
</tt>
<tt>
plus 1fil
</tt>
)
<li>
W
linii 7. mamy karê, która spowoduje z³amanie strony
(
<tt>
\break
</tt>
równowa¿nej
<tt>
\penalty-10000
</tt>
)
<li>
Nowa strona rozpocznie siê od przej¶cia do trybu matematycznego
<li>
i bye
<a
href=
#foo0
><sup>
*
</sup></a>
</ul>
<p>
Z
przedstawionego przyk³adu wynikaj± pewne ogólne wnioski. Gdy T
<sub>
E
</sub>
X
znajduje siê w
trybie pionowym lub wewnêtrzynym trybie pionowym, to
pierwszy ¿eton nowego akapitu zmienia tryb na poziomy. Tryb ten
utrzymuje siê a¿ do zakoñczenia akapitu. Inaczej mówi±c obiekty typu
poziomego automatycznie zmieniaj± tryb pionowy na poziomy. Dzieje siê
tak wówczas, gdy napiszemy jakikolwiek znak (kategoria
11.) lub pojawi siê
który¶ z
¿etonów
<tt>
\char
</tt>
,
<tt>
\accent
</tt>
,
<tt>
\hskip
</tt>
,
<tt>
\_
</tt>
,
<tt>
\vrule
</tt>
, czy te¿
znak pocz±tku trybu matematycznego
`
<tt>
$
</tt>
'. Id±c dalej, T
<sub>
E
</sub>
X wstawi
pude³ko o
szeroko¶ci wciêcia akapitowego i
odczyta jeszcze raz dany
¿eton ju¿ w
trybie poziomym.
<p>
Istnieje mo¿liwo¶æ celowego zmuszenia T
<sub>
E
</sub>
X-a do przej¶cia w
tryb
poziomy. Nieufnym proponujê makra
<tt>
\indent
</tt>
i
<tt>
\noindent
</tt>
, które
zmieniaj± tryb na poziomy oraz odpowiednio tworz± lub zakazuj±
utworzenia wciêcia akapitowego.
<tt>
\indent
</tt>
wstawia na pocz±tku akapitu
puste pude³ko o
szeroko¶ci
<tt>
\parindent
</tt>
(domy¶lnie jest to 20pt).
Dlatego te¿ ci±g niewinny
<tt>
\indent
</tt>
<tt>
\indent
</tt>
spowoduje wstawienie
podwójnego wciêcia. Analogiczny ci±g\break
<tt>
\noindent
</tt>
<tt>
\noindent
</tt>
nie spowoduje
nic, poza tym co zrobi pojedynczy
<tt>
\noindent
</tt>
.
<h4>
Jak zacz±æ akapit od hbox-a
</h4>
<p>
Je¶li umie¶cimy
<br>
<tt>
\hbox{...}
</tt>
w
trybie poziomym, T
<sub>
E
</sub>
X z³o¿y akapit
uwzglêdniaj±c w
nim pude³ko poziome (na
przyk³ad T
<sub>
E
</sub>
X nigdy nie z³amie
takiego pude³ka). Podobnie je¶li umie¶cimy
<tt>
\hbox{...}
</tt>
w
trybie
pionowym, T
<sub>
E
</sub>
X z³o¿y stronê uwzglêdniaj±c takie pude³ko.
<p>
No dobrze, ale jak
rozpocz±æ akapit pude³kiem
<tt>
\hbox{...}
</tt>
?
<p>
Kilka linijek wy¿ej udzielono w³a¶ciwie odpowiedzi na to pytanie. Mo¿na
zastosowaæ konstrukcjê typu
<tt>
\indent
</tt>
<tt>
\hbox{...}
</tt>
, nie jest to
jednak zbyt rozs±dne. Wyobra¼my sobie bowiem, ¿e chcemy zdefiniowaæ makro,
które rozwija siê do
<tt>
hbox
</tt>
-a. Ponadto chcemy, aby dzia³a³o poprawnie
zarówno na pocz±tku, jak i
w
¶rodku akapitu --- w
takim wypadku u¿ycie
makra
<tt>
\indent
</tt>
nie jest zachêcaj±ce.
<p>
Plain T
<sub>
E
</sub>
X posiada z³oty ¶rodek, jakim jest makro
<tt>
\leavevmode
</tt>
, które
rozwija siê do
<tt>
\unhbox
</tt>
<tt>
\voidbox
</tt>
.
<h3>
W ,,trybach'' T
<sub>
E
</sub>
X-a
</h3>
<h4>
W trybie poziomym i matematycznym
</h4>
<p>
W typowych publikacjach T
<sub>
E
</sub>
X wiêkszo¶æ czasu spêdza w
trybie poziomym,
sk³adaj±c akapity. Na krótko robi wycieczki do trybu pionowego pomiêdzy
nimi. Akapit koñczy siê, gdy u¿ytkownik wyda polecenie
<tt>
\par
</tt>
lub
pozostawi w
pliku ¼ród³owym pust± liniê (pusta linia jest zamieniana na
<tt>
\par
</tt>
wed³ug zasad z
rozdzia³u
8.
TB). Akapit uda siê tak¿e zakoñczyæ,
wydaj±c polecenie
<tt>
\vskip 1cm
</tt>
(patrz linia
2. powy¿szego przyk³adu).
Nie musimy wpisywaæ wówczas komendy
<tt>
\par
</tt>
, gdy¿ klej pionowy
<tt>
vskip
</tt>
oczywi¶cie nie mo¿e byæ czê¶ci± akapitu i
spowoduje przej¶cie T
<sub>
E
</sub>
X-a do
trybu pionowego.
<p>
Prze³±cznik trybu matematycznego (¿eton
`
<tt>
$
</tt>
') umieszczony w
trybie
poziomym spowoduje, ¿e T
<sub>
E
</sub>
X ,,zanurkuje'' w
tryb matematyczny do czasu
napotkania drugiego ¿etonu
`
<tt>
$
</tt>
'. T
<sub>
E
</sub>
X do³±czy formu³ê matematyczn±
do akapitu i
powróci do trybu poziomego. Na przyk³ad
<br>
<p>
<tt>
My¶lê ..., wiêc jestem.
<p>
Ró¿nimy siê o
$
\varepsilon
$
.
<p>
$
\alpha
$
-Centauri
</tt>
<p>
Inaczej jest w
eksponowanym trybie matematycznym.
Je¶li u¿yjemy pod rz±d dwóch ¿etonów `
<tt>
$$
</tt>
', T
<sub>
E
</sub>
X przerwie sk³adanie
akapitu (dokona przy tym ró¿nych obliczeñ, na przyk³ad wyliczy sobie
d³ugo¶æ ostatniej linijki poprzedzaj±cej wzór) i
wy¶le dotychczas z³o¿on±
czê¶æ akapitu na listê pionow±. Wskoczy nastêpnie w
tryb matematyczny
eksponowany, z³o¿y formu³ê (koniec formu³y oznaczamy kolejn± par±
¿etonów
`
<tt>
$$
</tt>
') i
powróci do trybu poziomego. Je¶li akapit
nie zosta³ zakoñczony, T
<sub>
E
</sub>
X dalej bêdzie go sk³ada³. Na przyk³ad
<pre>
Liczba $$\pi \approx 3.1415926536$$
jest bardzo wa¿na.
</pre>
spowoduje z³o¿enie nastêpuj±cego akapitu:
<p>
<hr>
\smallskip
Liczba
<br>
\pi \approx 3.1415926536
<br>
jest bardzo wa¿na.
<hr>
<p>
<h4>
W wewnêtrznym trybie pionowym
</h4>
T
<sub>
E
</sub>
X wêdruje do wewnêtrznego trybu pionowego, gdy u¿yjemy jednej
z
komend
<tt>
\vbox
</tt>
,
<tt>
\vtop
</tt>
,
<tt>
\vcenter
</tt>
,
<tt>
\valign
</tt>
,
<tt>
\vadjust
</tt>
,
<tt>
\insert
</tt>
.
<p>
W
ograniczony tryb poziomy T
<sub>
E
</sub>
X wpada, gdy zastosujemy
<tt>
\hbox
</tt>
lub
<tt>
\halign
</tt>
. W
pó¼niejszych rozwa¿aniach (patrz te¿ rozdzia³y 12.
i
21.
TB) dowiemy siê bardziej szczegó³owo, i¿ ró¿nice miêdzy wywnêtrznym
trybem pionowym a
trybem pionowym oraz ograniczonym trybem poziomym
a
trybem poziomym s± niewielkie. Jadnak trzeba pamiêtaæ, ¿e trybów tych
T
<sub>
E
</sub>
X u¿ywa do ró¿nych celów.
h4> Ró¿ny nastrój w ró¿nym trybie
</h4>
Gdy T
<sub>
E
</sub>
X po³yka ¿eton, musi podj±æ decyzjê, co z
nim zrobiæ. Decyzja
T
<sub>
E
</sub>
X-a w
znacznym stopniu zale¿y od trybu, w
jakim siê znajduje.
<p>
Przyk³adowo makro
<tt>
\break
</tt>
dzia³a zupe³nie inaczej w
trybie pionowym
(³amie stronê --- patrz powy¿szy przyk³ad) i
poziomym (³amie linijkê
akapitu). Dwa znaki `
<tt>
$$
</tt>
' u¿yte w
trybie poziomym spowoduj± przej¶cie
T
<sub>
E
</sub>
X-a do trybu matematycznego eksponowanego, ale u¿ycie ich
w
ograniczonym trybie poziomym spowoduje utworzenie pustej matematycznej
formu³y i
mo¿e powodowaæ komunikaty o
b³êdach.
T
<sub>
E
</sub>
X korzysta z
faktu, ¿e niektóre operacje s± niedopuszczalne w
danym
trybie, i
pozwala nam unikaæ b³êdów, które mog± pojawiaæ siê w
naszych
dokumentach.
<p>
T
<sub>
E
</sub>
X bêd±c w
danym trybie, zwykle przerywa pracê, aby wykonaæ jakie¶
zadanie w
innym, a
nastêpnie wraca do trybu pierwotnego. Na przyk³ad
u¿ycie `
<tt>
\hbox{
</tt>
' w
dowolnym trybie ,,wrzuca'' T
<sub>
E
</sub>
X-a w
ograniczony tryb
poziomy do czasu napotkania nawiasu zamykaj±cego
`
<tt>
}
</tt>
'. W
tym sensie
T
<sub>
E
</sub>
X mo¿e znajdowaæ siê w
kilku trybach naraz, jednak sposób
dzia³ania T
<sub>
E
</sub>
X-a zale¿y od trybu, w
którym jest w
danym momencie
,,najg³êbiej''; tryby zewnêtrzne, w
których jest zagnie¿d¿ony,
nie obchodz± go.
<p>
Zdarzyæ siê mo¿e, ¿e zupe³nie nie wiemy, w
jakim trybie znajduje siê
T
<sub>
E
</sub>
X. Co wtedy zrobiæ? Najlepiej zapytaæ o
to najwiêkszego eksperta w
tych
sprawach, czyli samego T
<sub>
E
</sub>
X-a. Spójrzmy na plik
<tt>
tryby.tex
</tt>
:
<pre>
\tracingcommands=1
\hbox{
$
\vbox{
\noindent$$
x\showlists
$$}
$
}\bye
\endverbatim
</pre>
Pierwsza linia tego pliku zmusza T
<sub>
E
</sub>
X-a do zapisywania w
pliku
<tt>
tryby.log
</tt>
informacji o
ka¿dej komendzie, któr± napotka (T
<sub>
E
</sub>
X robi tak,
gdy warto¶æ
<tt>
\tracingcommands
</tt>
jest dodatnia). Oto jakie nowe informacje
pojawi± siê w
pliku
<tt>
tryby.log
</tt>
:
<p>
<pre>
{vertical mode: \hbox}
{restricted horizontal mode: blank space}
{math shift character
$
}
{math mode: blank space}
{\vbox}
{internal vertical mode: blank space}
{\noindent}
{horizontal mode: math shift character
$
}
{display math mode: blank space}
{the letter x}
</pre>
<p>
A
wiêc wiadomo¶ci s± nastêpuj±ce:
<p>
T
<sub>
E
</sub>
X, bêd±c w
trybie pionowym, ujrza³ ¿eton
<tt>
\hbox
</tt>
, co zmusi³o go do
wej¶cia w
ograniczony tryb poziomy.
<p>
Pierwszym ¿etonem, jaki ujrza³, by³a spacja, jako ¿e koniec linii oznacza
dla T
<sub>
E
</sub>
X-a w³a¶nie spacjê (patrz koniec linii
2.)
<p>
Bêd±c ciêgle w
ograniczonym trybie poziomym zobaczy³ prze³±cznik trybu
matematycznego --- ¿eton `
<tt>
$
</tt>
', co spowodowa³o przej¶cie do trybu
matematycznego.
<p>
Pierwszym ¿etonem jaki ujrza³ by³a znowu spacja, która w
tym trybie
nic nie znaczy --- jest ignorowana.
<p>
Nastêpnie T
<sub>
E
</sub>
X napotyka na ¿eton
<tt>
\vbox
</tt>
, czyli witamy w
wewnêtrznym
trybie pionowym, aby po ujrzeniu ¿etonu
<tt>
\noindent
</tt>
wej¶æ w
tryb poziomy.
<p>
Niezbyt d³ugo trwa³ ten stan, gdy¿ dwa znaki
<tt>
$$
</tt>
zanurzy³y T
<sub>
E
</sub>
X-a
w
eksponowany tryb matematyczny. Bul, bul, bul\dots
<p>
Bardzo interesuj±ca staje siê zawarto¶æ pliku
<tt>
tryby.log
</tt>
po komendzie
<tt>
\showlists
</tt>
. Jest to kolejna bardzo u¿yteczna mo¿liwo¶æ ¶ledzenia
poczynañ T
<sub>
E
</sub>
X-a. Dziêki niej mo¿emy dowiedzieæ siê rzeczy, które T
<sub>
E
</sub>
X
zwykle trzyma w
ukryciu.
<p>
<tt>
\showlists
</tt>
powoduje bowiem wypisanie list, które buduje T
<sub>
E
</sub>
X
w
aktualnym trybie oraz we wszystkich trybach nadrzêdnych (czyli tych,
w
których zawiera siê tryb aktualny).
<p>
<pre>
### display math mode entered at line 5
\mathord
.\fam1 x
### internal vertical mode entered at line 4
prevdepth ignored
### math mode entered at line 3
### restricted horizontal mode entered at line 2
\glue 3.33333 plus 1.66666 minus 1.11111
spacefactor 1000
### vertical mode entered at line 0
prevdepth ignored
</pre>
<p>
Zauwa¿my, ¿e w
momencie, gdy pojawi³o siê
<tt>
\showlists
</tt>
(linia
6.), T
<sub>
E
</sub>
X
zd±¿y³ ju¿
<b>
piêæ
</b>
razy zmieniæ tryb. Trybem bie¿±cym w
linii
6. jest
eksponowany tryb matematyczny (patrz linia
5.), który zawiera jeden znak
`
<tt>
x
</tt>
' z
rodziny
1. (patrz TB rozdzia³
17.).
<p>
Rozwa¿any przez nas eksponowany tryb matematyczny zawarty jest
w
wewnêtrznym trybie pionowym (linia
4.). Wewnêtrzna lista
pionowa, któr±
T
<sub>
E
</sub>
X tworzy w
tym trybie, jest pusta --- pojawiaj±ca siê spacja
<pre>
\vbox{_
</pre>
jest ignorowana. Komunikat:
<pre>
prevdepth ignored
</pre>
oznacza, ¿e warto¶æ
<tt>
\prevdepth
</tt><a
href=
#foo
><sup>
*
</sup></a>
jest mniejsza lub równa -1000pt, wiêc najbli¿szy klej miêdzylinijkowy
(
<i>
interline glue
</i>
) w
ogóle siê nie pojawi (patrz TB rozdzia³
12.).
<p>
Wewnêtrzny tryb pionowy zawiera siê w
trybie matematycznym (linia
3.)
--- lista wewnêtrzna jest pusta (spacja po znaku `
<tt>
$
</tt>
' jest ignorowana).
Pusta natomiast nie jest lista wewnêtrzna ograniczonego trybu poziomego
(linia
2.), zawiera ona klej. Sk±d siê wzi±³? Otó¿ w
tym trybie spacja
<pre>
\hbox{_
</pre>
nie jest ignorowana.
<p>
Ostatecznie wszystko zawiera siê w g³ównym trybie pionowym. Komunikat:
<pre>
entered at line 0
</pre>
oznacza, ¿e tryb ten pojawi³ siê, zanim T
<sub>
E
</sub>
X zacz±³ czytaæ plik
<tt>
tryby.tex
</tt>
.
<h3>
Ciekawostki
</h3>
<p>
<b>
Ciekawostka
1.
</b>
Czy mo¿na stworzyæ T
<sub>
E
</sub>
X-em dokument, w
którym T
<sub>
E
</sub>
X nigdy nie opuszcza
trybu pionowego?
<b>
Odpowied¼:
</b>
Mo¿na, dokument taki sk³adaæ siê mo¿e z
klejów pionowych
<tt>
\vskip
</tt>
oraz linii utworzonych komend±
<tt>
\hrule
</tt>
.
<p>
<b>
Ciekawostka
2.
</b><br>
Niektóre z
trybów T
<sub>
E
</sub>
X-a nie mog± bezpo¶rednio zawieraæ innych trybów;
na przyk³ad wewnêtrzny tryb poziomy nie mo¿e zawieraæ eksponowanego
trybu matematycznego, nawet je¶li formu³a matematyczna (
<i>
display
</i>
)
pojawia siê w
¶rodku akapitu. Dzieje siê tak, gdy¿ budowany (w
trybie
poziomym) i
przerwany akapit jest zawsze koñczony i
usuwany z
pamiêci
T
<sub>
E
</sub>
X-a zanim formu³a siê rozpocznie. Czy potrafisz stworzyæ
charakterystykê wszystkich kolejnych par trybów, jakie mog± pojawiæ siê
w
pliku
<tt>
.log
</tt>
po u¿yciu komendy
<tt>
\showlists
</tt>
?
<p>
<b>
Odpowied¼:
</b><br>
Pozostawiam ten problem jako rozrywkê umys³ow± dla szanownych
czyT
<sub>
E
</sub>
Xników. Powodzenia!
(Odpowied¼ mo¿na znale¼æ w
TB str.
313 zad.
13.5.)
<p>
</i>
Bardzo dziêkujê red. Jackowi Foromañskiemu za unicestwienie wielu b³êdów
czyhaj±cych w
tym artykule. CzyT
<sub>
E
</sub>
Xnik z
pewno¶ci± dosta³by zawrotu
g³owy, gdyby zobaczy³ wersjê przed korekt± Jacka.
</i>
<h3>
Bibliografia
</h3>
<dl>
<dt>
[1] Grupa U¿ytkowników Systemu T
<sub>
E
</sub>
X.
<i>
Lista pionowa
</i>
. Marek Ryæko, Kwiecieñ 1995.
III Konferencja w Bachotku 1995.
<p>
<dt>
[2] Donald E. Knuth.
<i>
The T
<sub>
E
</sub>
Xbook
</i>
.
Addison-Wesley, 1984.
</dl>
<p>
<hr
width=
20%
align=
left
>
<a
name=
foo
><sup>
*
</sup></a>
Specjalny wymiar
<tt>
\prevdepth
</tt>
przechowuje g³êboko¶æ
ostatniego pude³ka z
listy pionowej.
<p>
<a
name=
foo0
><sup>
**
</sup></a>
Na koñcu dokumentu plain-T
<sub>
E
</sub>
X-owego umieszczamy zwykle makro
<tt>
\bye
</tt>
,
które jest równowa¿ne
<tt>
\vfill
</tt>
<tt>
\eject
</tt>
<tt>
\end
</tt>
. Klej
<tt>
\vfill
</tt>
prze³±cza
T
<sub>
E
</sub>
X-a w
tryb pionowy,
<tt>
\eject
</tt>
koñczy stronê, za¶
<tt>
\end
</tt>
koñczy pracê
T
<sub>
E
</sub>
X-a.
<p>
<hr>
<a
href=
../index.html
><img
src=
"../gify/lew-7vs.gif"
hspace=
10
border=
0
align=
left
></a>
<a
href=
http://www.gumbeers.elka.pg.gda.pl/WA
><img
src=
"../gify/wa.gif"
hspace=
10
align=
left
></a>
<a
href=
mailto:W.Macewicz@ia.pw.edu.pl
><img
src=
"../gify/mail.gif"
hspace=
10
align=
left
></a>
Zredagowa³
</br>
<a
href=
http://home.elka.pw.edu.pl/~macewicz/index.html
>
W³odzimierz Macewicz
</a>
<br
clear=
all
>
<hr>
Ostatnie zmiany: 07.04.2001.
<
/body
</html>
Event Timeline
Log In to Comment